Robert & Clara Schumann

Programma

Joseph Joachim – Ouverture ‘in memoriam Heinrich von Kleist” (1877)

Clara Schumann – Klaviertrio Op. 17 (1846)

I. Allegro moderato
II. Scherzo, tempo di minuetto
III. Andante
IV. Allegretto

Robert Schumann – Konzert für Klavier und Orchester Op. 54 (1845)

I. Allegro affettuoso
II. Intermezzo
III. Allegro vivace

Uitvoerders

Anima Eterna Brugge – orkest

Midori Seiler artistieke leiding en concertmeester

Kai Köpp co-artistieke leiding

Laura Granero fortepiano Julius Blüthner (originele Hammerflügel uit Leipzig 1856, Nr. 600, collectie Christoph Kern)

Hilary Metzger cello

Olav Grondelaers – presentatie

Met dit programma zet Anima Eterna Brugge haar verkenning en herontdekking van de authentieke interpretatie van het romantische repertoire voort. Met de hulp van Midori Seiler en Kai Köpp en op basis van een opname van Clara Schumanns trouwste leerling pakken ze deze keer twee wonderen van het repertoire aan. Clara Schumanns weinig bekende Trio op. 17 is een van haar meest ontroerende en succesvolle stukken, ook al zag de componiste – verscheurd tussen enthousiasme en de extreme onverzettelijkheid van haar kritische blik – het als “niets meer dan een vrouwenwerk dat altijd kracht of inventiviteit zal missen”! Wat Robert’s Concerto betreft, met zijn intense en soms heftige poëzie, zullen de soepelheid, flexibiliteit en expressiviteit van de echte romantische stijl onder de vingers van Laura Granero ongetwijfeld een heerlijke herontdekking zijn voor iedereen. Ze worden aangevuld met een verrassende ouverture, gecomponeerd door de virtuoze violist en goede vriend van de Schumanns, Joseph Joachim, als eerbetoon aan de romantische dichter bij uitstek: Kleist.

Presentatie Kai Köpp en Olav Grondelaers

Bij aanvang van het concert neemt Olav Grondelaers (Klara) het woord en loodst de luisteraars binnen in de machinekamer. Rasverteller Grondelaers treedt in dialoog met onderzoeker Kai Köpp. Via vragen, antwoorden én korte luistervoorbeelden doemen nieuwe inzichten op. Welke zoektochten hebben Kai Köpp en de muzikanten ondernomen om tot dit resultaat te komen? Wat is het verschil tussen de historische opname en de interpretatie van vandaag? Hoe is het experiment in zijn werk gedaan?