De artistieke erfenis van Jos van Immerseel
Anima Eterna zou Anima Eterna niet zijn zonder de rijke artistieke inspiratie van Jos van Immerseel. Hij riep het orkest in het leven in 1987, bouwde het stapsgewijs, van project naar project, steeds verder uit en stond tot 2021 in voor alle belangrijke artistieke keuzes. Zijn artistieke visie ligt niet alleen aan de basis van de klank van Anima Eterna, maar voedde ook de onderzoeksmentaliteit van de muzikanten. Tegelijkertijd creëerde Van Immerseel binnen het orkest een muzikale cultuur die berust op de individuele verantwoordelijkheid en de inspiratie van elke muzikant afzonderlijk.
Zijn werk leeft voort in hoe de muzikanten van Anima Eterna vandaag op het podium zitten. Hoe ze in de muziek staan, hoe ze klinken. Maar vooral ook in de vragen die zij zichzelf en elkaar stellen. Uit de – soms ongemakkelijke – confrontatie met een instrument, een bepaalde praktijk of een partituur ontspringt telkens opnieuw een vonk: de energie die nodig is om verder te zoeken en te experimenteren. Die eindeloze stroom van zoeken en vinden, opnieuw zoeken en opnieuw vinden, is misschien wel Van Immerseels belangrijkste erfenis.
De overtuiging dat muziek spreekt en dat componisten tot ver in de negentiende eeuw gebruik maakten van de wetten van de welsprekendheid ligt in het hart van Van Immerseels artistieke visie. Heel wat muzikanten herinneren zich nog hoe hij tijdens de opnames van Mozarts pianoconcerto’s dagenlang uittrok om elke retorische figuur te ontleden en te duiden. Dat resulteerde in concerto’s die zo duidelijk en helder ‘spraken’ dat ze als ‘nieuw’ werden onthaald.
Applaus!